بیش از ۲۰۰ معترض در قزاقستان کشته شدند و تا ۸۰۰۰ نفر دستگیر شدند: پیدا کردن آن‌ها در بازداشتگاه‌هایِ پلیس و زندان‌ها تقریباً غیرممکن است، شاید این‌ها ناپدیدشدگانِ بعدی باشند. اخبار با هم همپوشانی دارند: اعتراض‌ها به افزایشِ قیمتِ گازِ مایع همزمان شد با افزایشِ تنش بینِ صاحبانِ قدرتی بر سرِ تقسیمِ درآمدِ هنگفتِ فروشِ نفت و گاز و تشنجِ ناشی از پایانِ دورهٔ سی‌سالهٔ رژیمِ نظربایف که جانشینِ سرمایه‌داریِ دولتیِ اتحادِ جماهیرِ شوروی شده بود. اما یک چیز مسلم است: اعتراض در ژاناوزن، مرکزِ صنعتِ پتروشیمی و گاز آغاز شد، جایی که همین ده سال پیش، در دسامبرِ ۲۰۱۱، اعتصاب برای دستمزد و شرایطِ کار در خون سرکوب شد. ده‌ها قربانی، صدها دستگیری؛ تا دیروز بدترین قتلِ عامِ مبارزهٔ کارگران در تاریخِ قزاقستان.
اکنون که نیروهایِ ویژهٔ روسیه بازگشت به نظم را تضمین کرده‌اند، سکوت حاکم است. قزاقستان کشوری سرشار از انواعِ منابعِ معدنی است. خطوطِ لولهٔ نفت و گاز آن را به روسیه، غرب و چین متصل می‌کند. شرکت‌هایِ بزرگِ جهان از جمله شِورون، اِکسون، شِل، بی‌پی، اِنی، CNPC چین در آنجا سرمایه‌گذاری می‌کنند. در حالی که تمرکز بر بحرانِ اوکراین در غرب است، هیچکس در آسیایِ مرکزی واقعاً نمی‌خواست نقشِ مسکو را به عنوانِ ژاندارمِ منطقه‌ای به چالش بکشد.
این تنها موردی نیست که گاز و نفت با دلیلِ دولت‌ها برایِ سکوت در برابر بدترینِ قساوت‌ها نردِ عشق می‌بازند. بر اساس گزارشِ ISPI، در یک سال، به ازاء ۶۵٬۰۰۰ مهاجری که به ایتالیا رسیدند، حداقل ۱٬۶۰۰ انسان غرق شده، و ۳۱٬۰۰۰ نفر توسطِ گاردِ ساحلیِ خودخواندهٔ لیبی تعقیب و بازگردانده شدند. در اینجا بیش از همه ENI، توتال، رپسول، و شل هستند که گاز و نفت را با رهبران لیبی به اشتراک می‌گذارند. در همین حال، هزاران نفر از مردمِ ناامید به اردوگاه‌هایِ کارِ اجباری که به تازگی موفق به فرار از آن شده بودند، رانده می‌شوند. آن‌ها ناپدیدشدگانِ امپریالیسمِ ایتالیا و اروپا هستند. وقتی آب را برایِ ماکارونی می‌جوشانیم و سس در تابه می‌جوشد این را در نظر داشته باشید: بهبودِ اوضاعِ اقتصادی پس از بحرانِ همه‌گیری باعثِ افزایشِ سرسام‌آورِ قیمتِ گاز شده است، اما در میانِ مواردِ متفرقهٔ پنهان شده در قبضِ گاز، کارگرانِ قزاق هستند که از سر هدفِ گلوله قرار گرفتند و پناهندگانی که به زور به پشتِ سیم‌خاردارهایِ اردوگاه‌هایِ لیبی بازگردانده شده‌اند. رزا لوکزامبورگ گفته بود: سوسیالیسم یا بربریت. بربریت اینجاست، حتیٰ از اجاقِ آشپزخانه بیرون می‌خزد. مبارزه برایِ کمونیسم تنها راه برای عادت نکردن به وحشت است.
— ترجمهٔ La bolletta del gas از صفحهٔ ۲۴ ماهنامهٔ lotta comunista، سال ۵۸، شمارهٔ ۶۱۷، ژانویهٔ ۲۰۲۲