بریتانیا یکی از ثروتمندترین، آزادترین و پیشرفته‌ترین کشورهای جهان است. تب جنگ‌افزارها مدت‌هاست که «جامعه» و دولت بریتانیا را، دقیقاً همانند دولت‌های فرانسه، آلمان و سایر کشورها، فراگرفته است.
و اکنون مطبوعات بریتانیا، به‌ویژه مطبوعات کارگری، داده‌های بسیار جالبی را منتشر می‌کنند که «ساز-و-کارِ» فریبکاری سرمایه‌دارانهٔ تولید اسلحه را آشکار می‌کند. تسلیحاتِ دریایی بریتانیا در نوع خود بهترین‌های جهان هستند. کارخانه‌های کشتی‌سازی بریتانیا (ویکرز، آرمسترانگ، براون و غیره) شهرتی جهانی دارند. صدها و هزاران میلیون روبل توسط بریتانیا و سایر کشورها صرف تدارکات جنگی می‌شود و البته همهٔ این‌ها منحصراً به نفع صلح، برای حفظ فرهنگ، به نفع کشور، تمدن و غیره انجام می‌شود.
و می‌بینیم که دریاسالارها و دولتمردان برجستۀ هر دو حزبِ محافظه‌کار و لیبرال، سهام‌داران و مدیران کارخانه‌های ساخت کشتی، باروت، دینامیت، مهمات و غیره هستند. بارانی از طلا مستقیماً به جیب سیاست‌مداران بورژوا می‌ریزد که در یک باند بین‌المللی انحصاری گرد هم آمده‌اند که درگیر برانگیختن رقابت تسلیحاتی در میان مردم هستند و این مردمان ساده‌لوح، احمق، ابله و مطیع را سرکیسه می‌کنند.
تسلیحات امری ملّی تلقی می‌شود، امری میهن‌پرستانه؛ فرض بر این است که همه نهایت پنهان‌کاری را می‌کنند. ولی کارخانه‌های ساخت کشتی، مهمات، دینامیت و کارخانه‌های سلاح‌های کوچک، شرکت‌هایی بین‌المللی هستند که در آن‌ها سرمایه‌دارانِ کشورهای مختلف، به اتفاق هم، مردم کشورهای مختلف را فریب داده و چپاول می‌کنند و برای بریتانیا علیه ایتالیا و برای ایتالیا علیه بریتانیا کشتی‌ها و توپ‌های جنگی می‌سازند. یک ساز-و-کار سرمایه‌دارانهٔ فریبکارانه! تمدن، نظم و قانون، فرهنگ، صلح — و غارت صدها میلیون روبل توسط بازرگانان و کلاه‌برداران سرمایه‌دار در کشتی‌سازی، دینامیت‌سازی و غیره.
بریتانیا یکی از اعضای اتفاق مثلث است که با اتحاد مثلث خصومت دارد. ایتالیا از اعضای اتحاد مثلث است. شرکت معروف ویکرز (بریتانیا) در ایتالیا چندین شعبه دارد. سهام‌داران و مدیران این شرکت (از طریق مطبوعات رشوه‌خوار و از طریق «شخصیت‌های» پارلمانی رشوه‌خوار، محافظه‌کار و لیبرال) بریتانیا را علیه ایتالیا و بالعکس تحریک می‌کنند. و سود حاصله نیز هم از جیب کارگران بریتانیا و هم از جیب کارگران ایتالیا دزدیده می‌شود؛ مردم هر دو کشور سرکیسه شده‌اند.
وزرای محافظه‌کار و لیبرال کابینه و اعضای پارلمان تقریباً همه سهام‌داران این شرکت‌ها هستند. همه دست در دست هم مشغول همکاری‌اند. پسر وزیر «اعظم» لیبرال، گلدستون، از مدیران کُنسرن آرمسترانگ است. دریابان بیکن، متخصص مشهور نیروی دریایی و مقامی عالی‌رتبه در وزارت نیروی دریایی، با دستمزد ۷ هزار پوند (یعنی بیش از ۶۰ هزار روبل [معادل ۶۷۰ هزار پوند در سال ۲۰۲۲]) به سمتی در یک کارخانهٔ مهمات‌سازی در کاونتری منصوب شده است. حقوق نخست‌وزیر بریتانیا ۵ هزار پوند (حدود ۴۵ هزار روبل [معادل حدود ۴۸۰ هزار پوند در سال ۲۰۲۲]) است.
البته که در تمامی کشورهای سرمایه‌داری همین اتفاق رخ می‌دهد. دولت‌ها امور طبقهٔ سرمایه‌دار را مدیریت کرده و مدیران نیز حقوق خوبی دریافت می‌کنند. مدیران خود سهام‌دار هستند. و همه به اتفاق هم، زیر پوشش سخنرانی‌هایی درباره «میهن‌پرستی...»، به سرکیسه کردن مشغولند.